Pejronijeva bolest iskustva

Stiče se utisak da je zdrava i jaka erekcija ključ za dugoročno zadovoljstvo i samopouzdanje muškaraca, ali smo sve češće svedoci brojnih problema. Osim starijih osoba kod kojih povremeno dolazi do smanjenja libida i funkcija prostate, problemi se javljaju i kod mlađih osoba usled stresa, toksičnih supstanci i neadekvatne ishrane. Međutim, osim problema sa potencijom, mogu da se jave i drugi problemi, odnosno mikro povrede tokom seksualnih odnosa. Ove povrede vremenom formiraju tvrdo ožiljno tkivo koje izaziva deformaciju penisa, odnosno zakrivljenje, suženje ili skraćenje penisa. Ovo stanje se stručno naziva Pejronijeva bolest, a iskustva govore da se leči. Međutim, kao i kod drugih bolesti, veoma važno je rano otkriti i lečiti, kako bi se izbegle hiruške intervecije i ozbiljnije posledice kao što je impotencija.

Stručnjaci u internet diskusijama ističu da je Pejronijeva bolest zapravo stečena deformacija penisa, koja predstavlja zakrivljenje, suženje ili skraćenje. Prema iskustvima, bolest se najčešće javlja kod muškaraca posle četrdesete godine, ali prvi simptomi mogu da budu prisutni znatno ranije. Lekari i u diskusijama ističu da su najčešći uzrok pojave bolesti povrede ili mikro-povrede penisa, koje nastaju tokom seksualnih odnosa. Međutim, posledica mogu biti i druga medicinska stanja kao što su karcinom prostate, dijabetes, kardiovaskularne bolesti, ili urođena kongenitalna kurvatura penisa.

Ističe se činjenica da se Pejronijeva bolest karakteriše postojanjem tvrde izrasline na jednom delu penisa. To je lokalna upala nakon mikro povreda i povreda, koja se vremenom pretvara u ožiljak, odnosno ožiljno tkivo. Iako je to u osnovi benigna, odnosno nekancerogena promena, ona se najčešće nalazi pri korenu penisa, tako da nastaje iskrivljenje. U zavisnosti od položaja ožiljnog tkiva, zakrivljenje može biti na gore, na dole, ili na stranu. Osim estetike, promene su praćene bolom i emocionalnim stresom, što dalje utiče na sposobnost erekcije, ejakulacije i uopšteno penetracije tokom seksa. Ukoliko je i moguća, iskustva govore da erekcija može biti veoma bolna.

Iskustva govore da se Pejronijeva bolest leči drugačije od stadijuma u kojem se nalazi. Lekari navode da se sve faze progresivno ispoljavaju prosečno u prvih šest meseci od početka bolesti, takoda već pri pri prvim promenama treba zatražiti mišljenje specijaliste urologa-androloga. Što se ranije otkrije bolest, to se lakše leči i koriiste se manje invazivne terapije. Početna faza Pejronijeve bolesti se naziva i inflamacija, odnosno upalna faza. Ona se najčešće ispolajva nakon prvih povreda, i karakteriše je pojava plaka ili čvorića ispod kože penisa. Od simptoma se javlja progresivno zakrivljenje penisa, koje može biti udruženo sa bolnim erekcijama. Iako je ovo prva faza, bol i nelagodnosti bi trebalo da budu prvi simptomi koji ukazuju na probleme, pa samim tim i odlazak lekaru.

Fibroza je druga faza Pejronijeve bolesti, i tada se javlja formiranje ožiljka. Plak je već prisutan, a javlja se i stabilan deformitet penisa koji ne progredira dalje. U ovoj fazi su već značajniji bolovi i nelagodnosti tokom erekcije, zbog čega se javlja sve teže uspostavljanje i problemi sa potencijom. Poslednja faza je kasna fibroza, kada se na telu formira čvrsti ožiljak, odnosno definitivni ožiljak. Ovaj čvrsti ožiljak može da izazove zakrivljenje veće od 30 stepeni, što onemogućava penetrativni seksualni odnos. Zbog toga se kod muškaraca, uz bolest javlja i erektilna disfunkcija koja je uslovljena bolnim i neprijatnim erekcijama, oslabljenom čvrstinom i aksijalnom nestabilnosti. Povrede unutrašnjeg omotača smanjuju ielastičnost jedne strane penisa, čime se pojačava već postojeća erektilna disfunkcija, zbog čega se ističe da je veoma važno što ranije lečiti.

U početnoj fazi Pejronijeve bolesti, odnosno tokom inflamacije, pristupa se nehiruškom lečenju. Naime, ovaj stadijum se leči konzervativno vakuum terapijom, masažama penisa, upotrebom injekcija za regeneraciju tkiva ili udarnim talasima niskog intenziteta. Cilj je razbiti čvoriće i plak, i on u početnoj fazi sprečava dalju progresiju u fibrozu, odnosno kalcifikovanu fazu bolesti. Ranim lečenjem se sprečava i dalja deformacija penisa, kao i bolovi, i u velikom broju slučajeva su rezultati lečenja uspešni. U ranoj fibrozi, još uvek može da se deluje enzimima klostridijum kolagenaza (Xiapex, Xiaflex). Ovi enzimi za cilj imaju razbijanje fibroznog plaka, i sve dok je u ranom stadijumu postoje mogućnosti za izlečenje bez hiruških intervencija i ozbiljnijih posledica.

Ukoliko bolest napreduje u kasnu fibrozu, formira se čvrsti ožiljak, koji mora da se tretira hiruškim putem. Iskustva govore da su hiruške procedure definitivno lečenje, ali često izaziva strah kod muškaraca. Cilj hiruškog lečenja jeste da poptuno ukloni fibrozni plak, i time ispravi penis, povrati dužinu i obim kao pre početka bolesti. S obzirom da se povezuje i sa erektilnom disfunkcijom, u ovoj fazi se ugradi i penilni implant, koji u kratkom roku nakon intervencije vraća sigurnu i superiornu erekciju muškarcima. Time se izbegava i dodatno vraćanje ili napredovanje bolesti, i tretira erektilna disfunkcija kao deo Pejronijeve bolesti. Međutim, o ugradnji proteze mora prvo urolog detaljno da popriča sa pacijentom i odgovori na sva potencijalna pitanja, objasni prednosti i nedostatke ovog implanta. S obzirom da se ovaj implant naplaćuje, stiče se utisak da ga ne biraju uvek svi pacijenti, iako umnogome može da utiče pozitivno na kvalitet života.

Uopšteno, većina ističe da se Pejronijeva bolest leči, iako može da se kasnije aktivira ili povrati. Iskustva govori da je veoma važno što ranije lečiti bolest, dok se još ne stvori tvrdi ožiljak koji umnogome može da naruši svakodnevno funkcionisanje.

PEJRONIJEVA BOLEST – SIMPTOMI:

• Bolne erekcije i bolovi tokom odnosa
• Zakrivljenost i deformacija penisa
• Nemogućnost penetrativnog seksa
• Erektilna disfunkcija
• Narušeno samopouzdanje i svakodnevna funkcionalnost

PEJRONIJEVA BOLEST – LEČENJE:

• U ranim stadijumima vakuum pumpe i masaže
• Protivupalni, analgetski i lekovi za povećanja protoka krvi
• Injekcije i talasi niskog intenziteta
• U kasnijim fazama, hiruško lečenje i ugradnja implanta